Διευκρινίσεις για όσους θεραπεύονται με Μεθοτρεξάτη και με Μεθοτρεξάτη σε ενέσιμη φαρμακευτική μορφή

 1. Η μεθοτρεξάτη αποτελεί πρώτης γραμμής αγωγή για πολλά ρευματικά νοσήματα.

2. Η μεθοτρεξάτη ενδείκνυται και σε συνδυαστική θεραπεία με κάθε βιολογικό παράγοντα.

3. Η φαρμακοτεχνική μορφή επιλογής είναι η από του στόματος λαμβανόμενη μεθοτρεξάτη.

4. Σε περίπτωση δυσανεξίας, εμφάνισης ανεπιθύμητων δράσεων, αδυναμίας χορήγησης από το στόμα, μεταβολικού προβλήματος (δίοδος από το ήπαρ) ή αδυναμίας επίτευξης θεραπευτικής συγκέντρωσης, υπάρχει ως εναλλακτική,
η ενέσιμη μορφή μεθοτρεξάτης, η οποία όμως θα πρέπει να συνοδεύεται με αναφορά της ανεπιθύμητης ενέργειας, της από του στόματος χορήγησης.

5. Η ενέσιμη μεθοτρεξάτη ενέχει τους δυνητικούς κινδύνους της έγχυσης (εκπαίδευση, αυξημένη πιθανότητα τοπικού ερεθισμού, αυξημένη πιθανότητα μόλυνσης, προβλήματα σταθερότητας κλπ.) και φυσικά πρόβλημα αποτελεί η πολλαπλάσια τιμή.

6. Η μεθοτρεξάτη χορηγείται με τιτλοποίηση. Τιτλοποίηση σημαίνει έναρξη θεραπείας με πολύ μικρή δόση και σταδιακή, αργή αύξηση μέχρι τη συνιστώμενη δόση ανά πάθηση. Για το λόγο αυτό συγχορηγείται κατά κανόνα με κορτικοστεροειδή, ώστε να ελέγχονται τα συμπτώματα της νόσου, αλλά και να περιορίζονται οι ανεπιθύμητες από το φάρμακο. Συχνά η κλιμακωτή αύξηση της δόσης, μπορεί να απαιτήσει συνήθως ένα εξάμηνο. Η μέθοδος αυτή συνιστάται προκειμένου να γίνεται εθισμός του ασθενούς στις ανεπιθύμητες, οι οποίες είναι δοσοεξαρτώμενες και συστηματικές (δεν επηρεάζονται από την οδό χορήγησης).

7. Ενέσιμες μορφές, χωρίς διαγράμμιση της σύριγγας (πένες εφάπαξ χορήγησης) είναι μόνο για αυτό που ισχυρίζονται, δηλαδή μία εφάπαξ χορήγηση του συνόλου του διαλύματος. Σε αντίθετη περίπτωση, ενέχεται ο κίνδυνος χορήγησης λανθασμένης δόσης, αλλά και προβλήματα σταθερότητας του διαλύματος.

8. Σε περίπτωση αναγκαστικής χορήγησης ενέσιμης μεθοτρεξάτης, και απουσία των μικρών περιεκτικοτήτων τιτλοποίησης (ή παιδιατρικής χρήσης), συστήνεται η χρήση διαλυμάτων μεθοτρεξάτης μεγαλύτερου όγκου, από τα
οποία μπορεί να λαμβάνεται, με ειδική σύριγγα, η ποσότητα διαλύματος που χρειάζεται ο ασθενής με μεγάλη ακρίβεια, αφού υπολογιστεί η δόση ανά εβδομάδα και πάντα σε σχέση με σωματομετρικά, μεταβολικά και ηλικιακά δεδομένα του ασθενούς, από τον θεράποντα ιατρό.